Voyeurisme
Over een periode van ten minste zes maanden 1) herhaalde en intense seksueel opwindende fantasieën en seksuele aandrang hebben of handelingen plegen die betrekking hebben op het observeren van een nietsvermoedende persoon die naakt is, zich ontkleedt of seksueel actief is; en 2) de aandrang uitgeleefd hebben, ofwel bezorgen de fantasieën of de aandrang de persoon ernstig persoonlijk lijden of relationele problemen.
Ook en zeker bij deze parafilie is het belangrijk het verschil te maken tussen het gedrag en de aandoening. Velen zouden de kans niet ongelegen laten om een aantrekkelijke andere persoon naakt te zien of hem of haar zich te zien ontkleden. Het (willen) gluren moet om die reden herhaaldelijk voorkomen en de aandrang om eraan toe te geven moet intens zijn. Gewoonlijk begluurt de persoon onbekenden en verhoogt de spanning van het al dan niet ontdekt te worden zijn opwinding. Zelden probeert de voyeur verder te gaan en effectief contact te zoeken. Dit kan anders zijn bij gelegenheids-, niet-parafiel voyeuristisch gedrag.
Ook het begluren van bekende personen (bijvoorbeeld de buren) hoort tot de mogelijkheden. De vader die door het sleutelgat van de badkamer zijn dochter herhaaldelijk begluurt en geen aanstalten maakt om verder te gaan, kan als voyeur worden aangemerkt. De voyeur beperkt zich gewoonlijk tot het masturberen tijdens het begluren en het fantaseren over vroegere escapades. Hij kan lang verborgen blijven, omdat hij zich niet openlijk toont zoals de exhibitionist. Vaak loopt de voyeur uiteindelijk tegen de lamp via ander strafbaar gedrag, zoals het betreden van privé-domein of inbraak (te veel risico’s nemen), of wanneer het voyeurisme in een openbare plaats gebeurt. Vooral de zwembaden of pashokjes zijn hiervoor geliefde plaatsen (de kleedhokgluurder). Slachtoffers kunnen mannen en vrouwen, jongens en meisjes zijn.
Zoals bij vele parafilieën is het niet duidelijk of legale uitingsvormen echt soelaas brengen voor de persoon. Er zijn gluurcabines (peep shows) in eroscentra die de mogelijkheid bieden om tegen betaling te gluren. Het bekijken van een “nietsvermoedende persoon” is daarmee echter niet vervangen, noch de spanning van het besluipen van een slachtoffer en van het ervoor moeten zorgen om niet te worden betrapt.
Hier kan ook nog het fantaseren over en gedreven worden tot het bekijken bij nietsvermoedende vrouwen van hun ondergoed met gebruik van spiegeltjes of camera’. Er bestaat een heel gespecialiseerd porno-aanbod waarbij naar de lingerie meestal als “dessous” wordt verwezen . Sommigen bedenken echter constructies om met spiegeltjes of camera’s onder de rokken van vrouwen te kunnen kijken. Deze personen kunnen via een gerechtelijke maatregel naar de hulpverlening worden verwezen .
