Hoe ziet een behandel- en begeleidingsplan eruit ?
Na de evaluatie- en probleemverkenningsfase en op basis van alle verzamelde informatie doet de therapeut een voorstel. Hij heeft dit overlegd met de collega’s om een voorstel te kunnen doen waar goed over nagedacht is. Bij dit voorstel wordt ook rekening gehouden met de wensen van de hulpzoeker, maar dat wil niet zeggen dat zondermeer op die wensen wordt ingegaan. Het voorstel moet een zo hoog mogelijke kans op slagen hebben en daarom moet ook rekening gehouden worden met wetenschappelijke inzichten. Een voorstel kan verschillende vormen aannemen :
- een therapeutisch voorstel kan uit de volgende elementen bestaan
- groepstherapie : met anderen samen over problemen nadenken
- individuele gesprekstherapie
- medicamenteuze ondersteuning
- partner- en/of gezinstherapie
- het besluit kan ook zijn dat therapie aangewezen is maar dat een ander centrum of een andere therapeut hiervoor beter geplaatst is
- ten slotte kan het besluit ook zijn dat therapie op dit moment en op basis van de beschikbare informatie niet nodig of niet wenselijk is
Indien de hulpzoeker hiermee instemt, kan een behandel- en begeleidingsplan opgemaakt worden. Hierin worden de therapeutische doelstellingen vastgelegd en het parcours dat zal gevolgd worden. Ook wordt een periode afgesproken waarna de vorderingen zullen geëvalueerd worden.
Hoe lang de therapie zal duren, is op voorhand moeilijk exact in te schatten. Het hangt af van de complexiteit van de problemen en van de inzet van de hulpzoeker. Voor preventieve dadertherapie moet toch minimaal gerekend worden op een intensieve, wekelijkse therapie van één jaar.
Ook over de kostprijs van de evaluatie en de therapie worden afspraken gemaakt. De hulpzoeker zal in de meeste gevallen een bijdrage moeten betalen, afhankelijk van zijn persoonlijke situatie en draagkracht. Financiële zorgen mogen echter geen reden zijn dat de therapie niet van start kan gaan.
